Jej typowo małopolskie pułki piechoty i artylerii, biły się przez 20 dni na trasie od Pszczyny po Wielki Las pod Lubaczowem. Jej bitwą o wszystko była bitwa o Radłów i mosty na Dunajcu, a potem rozkaz dla dywizji kierował ją coraz bardziej na Wschód. Do Lwowa do którego zmierzano dywizja nie doszła, kapitulując w rejonie Nowe Sioło, Chotylub, Podemszczyzna. Warto przejechać cały szlak bojowy dywizji by zrozumieć w jakich warunkach się bił, ginął i szedł do niewoli żołnierz, który w 1939 r. dał z siebie wszystko dla obrony Rzeczpospolitej, a uległ przeciwnikowi o kilkakrotnej przewadze w ludziach i sprzęcie.